29
بهره بردن از شفاعت
اگر انسان مى‌خواهد به ثواب و درجه‌اى عالى برسد، بايد بكوشد و اسباب و لوازم رسيدن به آن را فراهم آورد تا شفاعت، شامل حالش شود. زمانى شفاعت نصيب انسان مى‌گردد كه ابتدا خود او براى رسيدن به كمال، بكوشد و قابليت آن را به دست آورد، اما اگر به دليل نقص اسباب و لوازم، از رسيدن به هدف باز ماند؛ در اين هنگام شفاعت به يارى او مى‌آيد و نقص اسباب و لوازم را برطرف مى‌كند و او را به ثواب و كمال حقيقى مى‌رساند. با اين توصيف، شفاعت به تنهايى سبب و علت مستقل به شمار نمى‌آيد، بلكه نقشى كامل‌كننده دارد.
نقش شفيع
نقش شفيع، به معناى ناديده گرفتن ولايت مولا يا عبوديت بنده نيست؛ همچنين به معناى دست برداشتن از حكمِ در نظر گرفته شده براى بنده نيست، بلكه كار شفاعت‌كننده، تمسك به برخى از صفات خداوند، مانند كرم و بزرگى اوست كه موجب بخشش فرد خطاكار مى‌شود يا شفاعت‌كننده صفاتى را از بنده نزد خداوند، دستمايه بخشش او قرار مى‌دهد. گويا شفيع به خداوند عرض مى‌كند: اين بنده‌ات به حق، اعتقاد دارد؛ خواهان رضايت