26نمى‌شدند و سخن نمى‌گفتند. حضرت خديجه غمگين شد، اما فاطمه در شكم او با وى سخن مى‌گفت.

روزى رسول خدا(ص) به خانه آمد و شنيد كه خديجه با كسى سخن مى‌گويد. فرمود: «اى خديجه! با كه سخن مى‌گويى؟» گفت: «با جنينى كه در شكم دارم. او با من سخن مى‌گويد و مونس من است». فرمود: «اى خديجه! جبرئيل درباره اين دختر مرا بشارت داد و گفت: نسل پاك تو از اوست و نسل ائمه(عليهم السلام) از او پديد مى‌آيد».

هنگام زايمان خديجه فرا رسيد و آن حضرت غمگين بود كه ناگاه چهار زن نزد او آمدند. يكى از آنان گفت: «غمگين نباش كه ما خواهران توايم؛ من ساره‌ام، اين آسيه بنت عمران و... است». سپس آن حضرت فاطمه را به دنيا آورد. ¹«سلمى»، كنيز «صفية بنت عبدالمطلب» در همه زايمان‌هاى حضرت خديجه، ماماى او بود. ² خديجه براى هر فرزندِ پسر كه به دنيا مى‌آورد، دو گوسفند و براى فرزندِ دختر، يك گوسفند عقيقه مى‌كرد. فاصله تولد ميان فرزندانش يك سال بود و پيش از تولد