56خود بركنار نيستيم، اما راست‌كرداريى ما، دروغ آنان را بر ما نزد مردم ساقط مى‌كند. پيامبر خدا(ص) راست‌گوترين و [بلكه] راست‌گوترين آفريدگان بود و مسيلمه بر وى دروغ بست و اميرمؤمنان(ع) راست‌گوترين مخلوق خدا پس از پيامبر بود و كسانى بر او دروغ مى‌بستند و راستِ او را دروغ مى‌نمودند. و عبدالله‌بن‌سبأ [نيز] بر خدا دروغ مى‌بست. 1
سند اين روايت نيز ضعيف است؛ زيرا در طرق آن، محمدبن‌خالد طيالسى به چشم مى‌خورد كه او را نيز در كتب رجال، توثيق نكرده‌اند.
كشّى همچنين در كتاب خود به سندش از ابان‌بن‌عثمان چنين آورده است: از امام صادق(ع) شنيدم كه مى‌فرمايند:
خداوند ابن سبأ را لعنت كند! او مدّعى خداوندى اميرمؤمنان بود. به خدا سوگند اميرمؤمنان، بنده‌اى فرمان‌پذير براى خدا بود. واى بر كسى كه بر ما دروغ بندد. گروهى درباره ما چيزى مى‌گويند كه ما آن را درباره خويش نمى‌گوييم. از آنان به سوى خدا دورى مى‌جوييم.
وى به سند خود از ابوحمزۀ ثمالى روايت كرده است كه امام سجّاد(ع) فرمودند:
خدا لعنت كند كسى را كه به ما دروغ بندد. ياد عبدالله‌بن‌سبأ افتادم و همه موهاى بدنم راست شد. او سخن بزرگى را ادّعا كرد. چه شد او را؟ خدا لعنتش كند. به خدا قسم كه على بندۀ صالحى براى خدا بود، و برادر پيامبر او. به كرامت الهى نرسيد؛ مگر به اطاعت خدا و رسول و پيامبر نيز به كرامت الهى نرسيد، مگر به طاعت خدا.