39بسيارى از ديگر كسان همچون سهل و عثمان، دو پسر حنيف، از اوس به شمار مى‌روند و اوس نيز به سبا نسب مى‌برد. سليمان‌بن‌صرد خزاعى و عمروبن‌حمق خزاعى نيز از آنانند و خزاعه نيز از سبأ است.
به گمان برخى از پژوهشگران، سبائيه عقيده‌اى سياسى است كه حجربن‌عدى و پيروان او كه بيشتر ايمانى و سبائى بودند، از آن پيروى مى‌كردند. بر پايه اين گفتار، سبائيه همان آراى يمانى‌هايى است كه ولايت على(ع) را در كوفه پذيرفتند و بيشتر ساكنانِ كوفه، همانان بودند. 1
بنابراين،لفظ «سبائى» كه در كتب رجال و حديث، بارها آمده است، درباره كسانى به كار مى‌رود كه نسبشان به سبأ بن‌يشجب بن‌يعرب‌بن قحطان (پدرِ قبايل يمنى) مى‌رسد. برخى از آنان، صحابۀ پيامبر و راويان حديثِ اويند. به هر روى، مقصود از سبائى در كتب پيش گفته، منسوب بودن به عبدالله‌بن‌سبأ يا پيروى از وى نيست.
اما لفظ «سبائيه»اى كه مقصود از آن، پيروان عبدالله‌بن‌سبأ است،در مصادر تاريخ و حديث به جز «تاريخ طبرى» در بخش روايات سيف‌بن عمر و ابى‌مخنف لوطبن‌يحيى ديده نمى‌شود.