63امام سجاد(ع) پياده به حج مى‌رفت و بيست روز مسافت بين مكّه و مدينه را طى مى‌كرد.

لازم به يادآورى است كه مسافت فعلى بين مكّه و مدينه حدود 90 فرسخ (450 كيلومتر) است. ¹

از همه مهم‌تر و آموزنده‌تر، كيفيت تشرّف امام سجّاد(ع) جهت زيارت خانه خدا و گريه و زارى آن حضرت در كنار كعبه معظّمه و در حِجر اسماعيل مى‌باشد. چنان‌كه طاووس يمانى روايت كرده است: امام زين العابدين(ع) را ديدم كه از اواخر شب تا سحر، طواف و نماز انجام مى‌داد و در حالى كه همه به خواب رفته بودند، او با خدا راز و نياز و گريه سوزناكى داشت و به سجده مى‌رفت. به طورى كه من گمان كردم بى‌هوش شده است؛ كنارش رفتم و آهسته سرش را از زمين برداشتم و روى دامن خود گذاشتم و آن قدر گريه كردم كه اشك من به صورت آن حضرت ريخته شد. بلند شد و نشست و گفت: «مرا از ياد پروردگارم بازداشته است؟»

گفتم: «طاووس هستم، اى فرزند رسول خدا! اين همه ضجّه و بى‌تابى براى چيست؟ سزاوار است ما كه گنه‌كاريم اين چنين گريه و زارى كنيم. آخر پدر تو حسين بن على(ع) و مادرت فاطمه زهرا(س) و جدّ تو رسول خدا(ص) است. و ياوران زيادى براى شفاعت دارى». امام متوجّه شد و فرمود: «اى واى، اى واى، اى واى، اى طاووس (درباره حساب و كتاب روز قيامت) سخن از پدر و مادر و جدّ من به ميان نياور، زيرا:

خَلَقَ اللهُ الجَنَّةَ لِمَن اطاعَهُ وَ احسَنَ وَ لَو كانَ عَبداً حَبَشيّاً و خَلَقَ النّارَ لِمَن عَصاهُ وَ لَو كانَ وَلَداً قُرَشيّاً.

خداوند بهشت را براى هر كس كه او را اطاعت كند و نيكى نمايد آفريده است، اگر چه برده سياه‌پوست حبشى باشد؛ و دوزخ را براى هر كسى كه نافرمانى و عصيان خدا كند، آفريده اگر چه فرزند قريشى (رسول خدا(ص)) باشد.

اى طاووس! مگر سخن خدا را نشنيده‌اى:

(فَإِذٰا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلاٰ أَنْسٰابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لاٰ يَتَسٰاءَلُونَ) (مؤمنون: 101)