91شدند. پيامبر(ص) عثمان بن عفان را به عنوان نماينده خود براى گفتگو با سران مكه فرستاد، اما تا سه روز از وى خبرى نشد و مسلمانان گمان كردندكه كفار قريش او را كشته‌اند. چون صحابه به نيّات مشركان واقف نبودند، در كنار درختى با پيامبر(ص) پيمان بستند كه تا پاى جان ايستادگى كنند. پيامبر(ص) فرمودند: «هيچ يك از كسانى كه در كنار اين درخت با من پيمان بستند به آتش جهنم نخواهند سوخت». در اين هنگام خداوند نيز با نزول آياتى بر پيمان مسلمانان صحّه گذاشت و از كسانى كه در آن حضور داشتند، اظهار رضايت كرد:

(لَقَدْ رَضِيَ اللّٰهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبٰايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ ...). ¹

بدين سبب بود كه اين پيمان «بيعت رضوان» نام گرفت. سرانجام قريش با آن حضرت پيمان صلحى بستند؛ بدان شرط كه امسال بازگردند و در سال ديگر براى انجام حج به مكّه بيايند؛ لذا پيامبر(ص) و همراهان ايشان نيز، به مدينه بازگشتند. ²از آن‌جا كه اين صلح در منطقه حديبيه به وقوع پيوست، به همان نام مشهور شد. يكى از نتايج پرثمر آن، فتح مكّه بود كه خداوند آن را وعده داد. بعدها در مكان درخت مذكور مسجدى ساختند كه به نام رضوان معروف شد. هم‌اكنون بقاياى آن باقى است. در دوره سعودى، مسجد ديگرى كنار آن ساختند كه حدود 200 متر مربع مساحت دارد و داراى