51در مقابل، مقام صحابه را آن‌قدر بالا مى‌بردند كه گويا حساسيت صحابه براى نهى از منكر و جلوگيرى از كارهاى خلاف شرع بيش از پيامبر(ص) بوده است. براى مثال از قول عايشه، همسر پيامبر(ص) روايت مى‌كنند: «در روز عيدى، دو كنيزك آوازه‌خوان نزد من به آوازخوانى مشغول بودند. در همين حال، پيامبر وارد اتاق من شد و [بدون هيچ واكنشى] در بستر خود خوابيد و روى خود را برگرداند. مدتى گذشت، پدرم ابوبكر وارد شد و به محض ديدن آوازه‌خوانان، با شدت و تندى به من گفت: ساز و آواز شيطانى در محضر پيامبر؟! با شنيدن اين حرف، رسول خدا(ص) به پدرم رو كرد و گفت: «رهايشان كن و با آنها كارى نداشته باش!» آن‌گاه بعد از مدتى، در اولين فرصت كه پدرم از آنها غافل شد، به آوازه‌خوانان اشاره كردم كه از اتاق خارج شوند». 1باز در حديثى ديگر از قول عايشه نقل كرده‌اند: «روز عيدى بود. چند نفر از مردم حبشه، به رقص و شادمانى مشغول بودند و به رسم خود، رقص شمشير مى‌كردند. [درست يادم نيست] يا من از پيامبر خواستم يا خود حضرت پيشنهاد كرد: آيا دوست دارى رقص اينها را تماشا كنى؟ من پاسخ مثبت دادم. پيامبر(ص) مرا به دوش گرفت و در حالى كه صورت من به صورت او چسبيده بود، من مشغول تماشاى آنها شدم. آنها رقصيدند و من تماشا مى‌كردم و پيامبر مرتب مى‌گفت: اى حبشى‌زادگان، مشغول