17ضد تشيع معرفى مى‌كنند. و الاّ جز تمسّك به شبهات نخ‌نما شده، مانند شرك‌آميز بودن توسل و تبرك نداشتند.
بهره‌گيرى وهابيان از ابزار تهمت، سانسور و تحريف در بخش علمى و در نهايت، قتل و كشتار ساير مسلمانان در حوزۀ عملى، گواهانى بر اين حقيقتند كه وهابيت، بيش و پيش از آنكه نحله‌اى فكرى با دغدغده‌هاى عقيدتى باشد، سازمانى سياسى، با لعاب مذهبى و دغدغه‌هاى سياسى - اجتماعى است كه در راه حذف تفكر پويا و انقلابى شيعى از صحنه‌هاى علمى و اجتماعى، از هر ابزارى استفاده مى‌كند.
نوشتارى كه پيش روى شماست، تلاشى است براى پاسخگويى به شبهات به ظاهر جديد سازمان وهابيت كه بر محور موضوع امامت مى‌چرخد. شيوه‌اى كه در اين اثر مورد استفاده قرار گرفته، شيوه‌اى علمى- داستانى است. به اين معنا كه در عين تلاش براى مستدل و منطقى بودن محتواى مباحث، مطالب مورد نظر در قالب داستان ارائه شده تا از خشكى و صعوبت بحث‌هاى علمى بكاهد و ذائقه خواننده را تلطيف كند.
بايد اذعان كرد كه حفظ بُعد علمى و استدلالى مطالب از سويى و التزام به قالب ادبيات داستانى از سوى ديگر، كار را براى نگارنده بسيار سخت كرده بود. لازمۀ علمى بودن هر اثر، استفاده از منابع گوناگون و دست اول، به كارگيرى استدلال و برهان، چينش منطقى مطالب، استفاده از اصطلاحات علمى و پرهيز از ادبيات محاوره‌اى و احساسى است. لازمۀ استفاده از قالب داستانى نيز به‌كارگيرى ادبيات