14 چهارم هجرى «ابو محمد بربهارى» 1 زيارت قبور را منع كرده بود، ولى اين عقيده با مخالفت خليفه عباسى، مواجه گرديد. گرچه در همين قرن، حرمت سفر جهت زيارت قبر پيامبر(ص) و نفى شفاعت ايشان توسط فردى به نام «عبدالله بن محمد عبكرى حنبلى» مطرح گرديد. 2به هر حال، ابن‌تيميه، حرمت زيارت و طلب شفاعت از پيامبر اسلام(ص) و ساير اوليا را همراه با پاره‌اى از عقايد تازه ديگر، به صورت حساب شده و گسترده، بر محور شرك و توحيد در كتاب‌هاى متعددى تدوين نمود و براى آيندگان بر جاى گذاشت.
بعد از مرگ ابن‌تيميه، شاگردش، «محمد بن ابوبكر» معروف به «ابن قيم جوزى» كتاب‌ها و آثار او را جمع‌آورى كرد و آنها را بعد از مرتب‌نمودن انتشار داد و خود نيز كتاب‌هايى را بر آثار استادش افزود و منتشر ساخت. 3بعد از «ابن‌قيّم»، اين عقايد انحرافى در بين مسلمانان چندان ظهور و بروز نداشت تا اينكه شخصى به نام «محمد بن عبدالوهاب» در قرن دوازدهم از سرزمين نجد عربستان به نشر اين‌گونه انديشه‌ها پرداخت.