54
مدينۀ منوّره
شهر مقدّسى كه حرم پيامبر خدا و قبرستان بقيع در آنجاست. نام قبلى آن يثرب بوده كه پس از هجرت پيامبر به آنجا به مدينةالنبى، سپس به مدينه شهرت يافت. پيامبر ده سال از عمر شريف خود را در اين شهر گذراند. شهرى بافضيلت است و به زيارت آن و نماز در مسجدالنبى بسيار توصيه شده و زادگاه امامان اهل‌بيت: و محلّ زندگى آنان بوده است. قبر مطهر امام حسن مجتبى، امام سجاد، امام باقر و امام صادق: در قبرستان بقيع قرار دارد.
مرقد
آرامگاه. از ريشۀ «رُقود» است به معناى خوابيدن. قبر هر كس محلّ خواب ابدى اوست تا برپايى قيامت. به مدفن امامان و عالمان و شهيدان مرقد گفته مى‌شود.
مزار
زيارتگاه، محلّ زيارت، حرم و بقعۀ امامان و امامزادگان و شهدا كه مردم به ديدن آن مى‌روند. به قبرستان و قبرى هم كه در شهرها و روستا وجود دارد مزار گفته مى‌شود و مردم شب‌هاى جمعه و روز جمعه بر سر مزار مى‌روند و براى مردگان خود فاتحه مى‌خوانند. مزار به كتابِ زيارت هم گفته مى‌شود. تعدادى از علماى شيعه كتاب‌هايى به نام مزار تأليف كرده‌اند كه زيارت‌نامه ها را در بردارد و به نام «كتاب المزار» مشهور است، مثل مزار مشهدى، مزار شيخ مفيد، مزار قطب راوندى و...
مزار شهدا
محلّ دفن شهدا كه زيارت مى‌شود. به هر زيارتگاهى مى‌توان مزار گفت. رفتن به زيارت قبور شهدا و سلام و فاتحه بر آنان مستحب است و سبب زنده نگه داشتن نام و راه آنان مى‌شود. تربت شهدا و خاك شهدا هم گفته مى‌شود.
مَزور
يعنى كسى كه زيارت مى‌شود. زائر زيارت كننده است و مزور، زيارت شده. به خود مزارى هم كه زيارت مى‌شود مزور مى‌توان گفت.