50انجام مى‌شود. يكى از آداب زيارت است و ثواب دارد و نشان احترام گذاشتن به معصومى است كه به حضورش شرفياب مى‌شويم. علاوه بر طهارت ظاهرى بدن و لباس، طهارت روحى هم لازم است و غسل زيارت كه مستحب است و به قصد قربت انجام مى‌شود و دعايى هم دارد، بُعد معنوى را تأمين مى‌كند. در زيارت كربلا مستحب است كه زائر از آب فرات غسل كند. غسل زيارت جاى وضو را نمى‌گيرد
فرّاش
از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را
مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود. در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، فرّاش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.
قافله
گروهى كه با سرپرستى ساربان يا مدير كاروان، به سفرهاى زيارتى يا تجارتى بروند (به «كاروان» رجوع شود).
قبله
جايى كه مردم در عبادت و نماز به طرف آن رو مى‌كنند. قبلۀ مسلمانان در مدينه، در آغاز هجرت تا 17 ماه، «بيت‌المقدس» بود، سپس با دستور خدا به طرف مسجدالحرام نماز خواندند. در زيارت هم توصيه شده كه زائر رو به قبله بايستد و زيارت بخواند. قبله‌گاه مسلمين از برترين زيارتگاه‌هاست و سفر حج به قصد ديدار و عبادت در كنار آن انجام مى‌گيرد.