19تعهدات متقابلى را جهت طرفين پيمان به وجود مى‌آورد.
به عنوان مثال: اگر شخصى با به زبان آوردن:
«فُلانٌ منّى و انَا مِنْ فلان» با شخص يا قبيله‌اى پيمانى برقرار مى‌كرد، اين عبارت هر يك از طرفين را ملزم مى‌ساخت كه به طور كامل از حقوق و منافع ديگرى حمايت كند و از هر جهت او را چون خود يا عضو قبيلۀ خود بداند، مگر آنكه در شرايطى با ذكر:
«فُلانٌ لَيْسَ منّى و لاٰ انَا مِنْه» پيوند و اتّصال خود را رسماً لغو نمايد.
به عقيدۀ برخى از محققان: در تمام مواردى كه در زبان عرب و در جملاتى مانند «فلان منّى و انَا مِنْ فُلان» حرف «من» به كار رفته، اين حرف حكايت از نوعى اتّصال روحى و اتّحاد معنوى بين دو نفر مى‌كند و از اين جهت برخى اين «من» را من اتّصاليه ناميده‌اند. 1 در قرآن كريم نيز آنجا كه خداوند به نوح مى‌فرمايد: «يٰا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ » 2 - يعنى: اى نوح پسر تو از اهل تو نيست - در واقع اتصال روحى و معنوى نوح با فرزندش نفى شده است نه آنكه اصل رابطۀ پدر و فرزندى مورد انكار قرار گيرد.
پس از ذكر اين مقدّمات خاطر نشان مى‌كنيم كه: مطابق سابقه‌اى كه قبل از ظهور اسلام در جزيرةالعرب وجود