22 اين چوب نمى‌گذرد (سخن حق همين است)».
اين سخن نجاشى بر كشيشان سخت آمد. به يكديگر نگاه كردند و نجاشى كه متوجه نگاه آنان به يكديگر شده بود به آنان گفت: «اگرچه بر شما سخت است». سپس به مهاجران گفت: «شما با خاطر آسوده در هر جايى از حبشه برويد و بدانيد كه در پناهيد و كسى نمى‌تواند به شما آسيب برساند!» آن‌گاه به درباريانش گفت: «هداياى اين دو نفر را پس دهيد؛ چون ما را به آنها نيازى نيست». بنابراين، فرستادگان قريش شرمنده و دست خالى به مكه بازگشتند».
ام سلمه مى‌گويد: «پس از اينكه فرستادگان قريش به مكه بازگشتند، ما در آسايش و امنيت كامل زندگى مى‌كرديم». 1امّ‌سلمه و شوهرش و برخى از ديگر مسلمانان پس از مدتى سكونت در حبشه، به اميد اينكه مسلمانان مكه در آسايش و امنيت به سر مى‌برند، بدان‌جا بازگشتند. اگرچه شمارى از آنان از پشتيبانى قبيله خود برخوردار و از آزار و اذيت مشركان بركنار بودند، بيشتر مسلمانان مكه پيوسته رنج و عذاب مى‌ديدند تا اينكه رسول خدا(ص) در سال سيزدهم