19
برحمتك و اجرنى من النّار بعفوك و عافنى من السّقم و اوسع على من حلال رزقك و كفّنى شرّ فسقه الانس و الجن من العرب و العجم.» هم چنين امام صادق(ع) در مورد ركن يمانى مى‌فرمايد:
« الرّكن اليمانى بابنا الذّى ندخل فيه الجنة » و سفارش كرده اند كه وقتى به ركن يمانى رسيديد هر چه مى‌توانيد دعا كنيد؛ زيرا خداوند فرشته‌اى را موكّل آن ركن نموده است و كار آن فرشته فقط آمين گفتن بر دعاى شيعيان است.
« وليس له حجيرا الّا تأمين على دعاء شيعتنا»، وجود مبارك امام صادق (ع) وقتى به نزديك ركن يمانى مى‌رسيد، مى‌فرمود:
« اميتوا عنى، مرا به حال خود رها كنيد» سپس به دعا و نيايش و راز و نياز با خداوند مى‌پرداخت.
بهشتى: شكى نيست كه آن چه شرع مقدس فرموده، غايت مند است. در عالم تكوين هيچ چيز بدون هدف و غرض نيست. صرف نظر از بحث‌هاى كلامى و فلسفى، در قسمت‌هاى مختلف قرآن مجيد به مسأله غايت مندى توجه شده است. هر جا كه «لام» آورده شده، لام غايت است. مانند: «خَلَقَ لَكُمْ مٰا فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً» [بقره: 29] ... همان طور كه در عالم كون و تكوين هيچ چيزى بدون غايت و هدف و غرض نيست، آن چه كه در عالم تشريع هست، نيز بايد هدف مند و غايت مند باشد. موارد ذكر شده را مى‌توان تعبير به حكمت يا اسرار كرد. البته بين حكمت و اسرار تفاوت‌هايى هم وجود دارد. اسرار، رفتن به عمق قضيه است. حكمت ممكن است آن قدر عمقى نباشد، مثلاً در عبارت «أَقِمِ الصَّلاٰةَ لِذِكْرِي» [طه: 14] حكمت نماز اين است كه از اوّل تا