22مسلمان را كاشف از استقبال همه مسلمانان در همه زمانها تا روز قيامت دانست؟
بعضى از موافقان استدلال ديگرى دارند و آن اينكه طبق اين روايات، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، عملاً تراويح را انجام داده‌اند. در پاسخ مى‌گوييم: آنچه در اين نقل به پيامبر اكرم نسبت داده شده، خواندن اين نماز در دو يا حداكثر چهارشب و در آخر شب و حداكثر هشت ركعت است. پس نهايت آنچه در تأسى به پيامبر لازم مى‌آيد اقتداى به او در همين حد است نه در مقدار و تعداد و شرايطى كه ثابت نشده و يا به تعبير قسطلانى عدمش ثابت شده و از به جاآوردن مازاد، به بدعت تعبير كرده است به اين دلايل:
1. پيامبر به جماعت خواندن آن را سنت قرار نداده است.
2. در زمان ابوبكر هم چنين چيزى نبوده است.
3. اقامه اين نماز در سر شب نبوده است.
4. هر شب نبوده است.
5. ركعات آن به اين تعداد نبوده است. 1
مشكل سوم: اگر نظر اهل بيت(عليهم السلام) را كه يكى از ثقلين هستند قبول كنيم، اقامه نوافل به جماعت مطلقاً بدعت است، و اگر نظر مسلم و بخارى را بپذيريم، آنچه از سنت پيامبر(صلى الله عليه وآله) ثابت شده، همان است كه قسطلانى ذكر كرده و بقيه بدعت است; يعنى در صورت دوم اصل ذات عمل مشروع است; اما اين كيفيتى كه الآن به آن عمل مى‌شود نامشروع است.
با اين توضيحات جز اين كه خليفه دوم، مردم پراكنده را بر يك امام متحد كرد، دليلى براى اثبات مشروعيت آن باقى نمى‌ماند.
*اختصاص تشريع به خداوند
بزرگان اهل سنت با اينكه به عدم سنت قراردادن پيامبر اعتراف دارند، جواز اقامه آن را به جماعت، به عمل خليفه مستند مى‌كنند. معناى اين حرف آن است كه خليفه حق سنت‌گذارى و تشريع
6. كتاب صلوة التراويح، باب فضل من قام رمضان.