8بدتر آنكه برخى عالم‌نمايان آنها به كفر شيعيان فتوا مى‌دهند و خطر شيعه را براى اسلام و مسلمانان، بيشتر از يهود و نصارا مى‌دانند. حتى شيعيان را، در احكام و عقايد، پيرو مردى يهودى، كينه‌توز و دشمن اسلام، به نام «عبدالله بن سبأ» معرفى مى‌كنند.
اگرچه اين پندار پوچ، ساخته و پرداخته فردى به نام «سيف بن عمر تميمى» 1، دروغگوى وضّاع 2 است، متأسفانه، برخى عالمان اهل سنت، اين پندار پوچ را حقيقت پنداشته‌اند؛ به ويژه ابن تيميه كه اين نظر را در كتاب «منهاج السنة» پذيرفته و آن را با عباراتى از ياوه‌هاى «شعبى»، كه به زعم خودش به بيان وجوه تشابه بين يهود و شيعه پرداخته، تأييد كرده است.
مايه تأسف است كه برخى از اين بى‌مايه‌ها، كلام ابن تيميه را بدون علم و درايت، مكرر نقل مى‌كنند، بى‌آنكه دريابند اين سخنان چيزى جز ياوه و افترا نيست؛ زيرا به او (ابن تيميه) اعتماد دارند و مقلد اويند. ]گويى كلام ابن تيميه، وحى است و در آن هيچ اشتباهى نيست[.
به همين دليل، تصميم گرفتم سخنان ابن تيميه را نقد كنم و اشكالاتش را آشكار سازم تا براى خوانندگان عزيز روشن شود كه او در اين گفته‌هايش، چه اتهام‌هاى بى‌اساسى به شيعه مى‌زند و چه دروغ‌هايى را با ظاهرى زيبا بيان مى‌كند؛ درحالى‌كه شيعه اماميه از آنچه به او نسبت داده‌اند، پاك و مبراست و در احكام و عقايدش هيچ شباهتى به يهود ندارد.