31 شدن مأيوس‌اند يا اين دو ويژگى را ندارند، عدّه‌اى نيست.
اما زنانى كه شوهرشان از دنيا رفته است، عدّه آنان چهار ماه و ده روز است؛ زيرا خداوند مى‌فرمايد:
وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوٰاجاً يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإِذٰا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَيْكُمْ فِيمٰا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره: 234)
و كسانى كه از شما مى‌ميرند و همسرانى باقى مى‌گذارند، بايد چهار ماه و ده روز انتظار بكشند [و عدّه نگه دارند] و هنگامى كه به پايان مدتشان رسيدند، گناهى بر شما نيست كه هرچه مى‌خواهند درباره خودشان به‌طور شايسته انجام دهند [و با مرد دلخواه خود ازدواج كنند]. خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.
اطلاق آيه دلالت دارد كه عدّه زنى كه شوهرش فوت كرده، چهار ماه و ده روز است؛ خواه آميزشى صورت گرفته، يا صورت نگرفته باشد و فرقى نمى‌كند كه صغيره، كبيره، يائسه يا باردار باشد. 1
از مطالب گذشته روشن شد كه از ديدگاه اماميه، زن طلاق داده شده فقط در سه صورت عدّه ندارد: صغيره يا يائسه باشد يا با او آميزش نشده باشد. البته اگر زنى احتمال بارداربودنش داده شود، بايد سه ماه عدّه نگه دارد. زنى نيز كه شوهرش از دنيا رفته است، بايد در تمام فرض‌ها عدّه وفات را كه چهار ماه و ده روز است، نگاه دارد. ازاين‌رو گفتار شعبى درباره نظر اماميه در بحث عدّه، دروغ و افترايى آشكار است.