90شهر نجف هم او است. نقيب نجف هنگام مسافرت من به آن شهر نظام الدين حسين بن تاج الدين الاوى بود(آوه شهرى است در عراق عجم كه سكنه آن رافضى مذهب اند) پيش از اين نقيب هم جماعتى يكى پس از ديگرى متصدى اين منصب بوده‌اند مانند جلال الدين بن الفقيه و قوام الدين بن طاووس و ناصر الدين مطهر هروى و ابو غره بن سالم مدنى.
عبدالوهاب عزام در سفرنامۀ خود مى‌نويسد كه در سال 1349ه ق از نجف ديدن كرده است، او مى‌گويد: به حرم بزرگ آن حضرت وارد شديم، هنگام غروب بود و عظمت آن محل مارا فراگرفته بود اما اين ها باعث نشد كه از زيبايى گنبد با شكوه آن وزر و زيور آويخته در داخل حرم غافل شويم.
در سال 1154ه ق عبدالكريم كشميرى كه يكى از درباريان نادرشاه افشار بود از نجف ديدن نموده و در سفرنامۀ خود كه >بيان واقع< نام دارد دربارۀ نجف چنين مى‌گويد:
>آبادى اين شهر به دليل نبودن كشاورزى و رودخانه، از آبادى كربلا كمتر است و سكان اين مكان كرامت بنيان، بيشتر مردم صالح و قانع هستند و در بيرون حصار از بيم تاراج اعراب باديه نمى توان نشست و مردم همه در داخل >شهر پناه<(حصار) سكونت دارند وگنبد شاه ولايت پناه رضى اللّه تعالى عنه و كرم الله وجهه در كمال عظمت و تزيين در وسط شهر است. جواهر آبدار بر مرقد منوّره نصب كرده اند<.