73 در سال 1228ه . ق(1813 م) در دورۀ شيخ جعفر كاشف الغطاء حوادث تفرقه آميزى در بين رهبرى جامعۀ شيعيان پديد آمد كه باعث تقسيم مردم به دو گروه رقيب >زكرت< و>شمرت< گرديد و دشمنى و اختلاف و درگيرى بين اين دو گروه حدود يكصد سال طول كشيد وآخرين جنگ آن ها در سال 1323ه . ق رخ داد كه منجر به پيروزى >گروه زكرت< گرديد.
در خلال جنگ اول جهانى به موجب فتواى علماى شيعه، اهالى نجف با ترك‌هاى عثمانى متحد شده به دفاع از اسلام برخاستند و بسيارى از علماى بزرگ شيعه ازجمله آيت الله سيد محمد سعيد حبوبى به فرماندهى لشكرى از رزمندگان در جبهۀ شعيبه با انگليسى‌ها به مقابله برخاستند، با اين وجود ترك هاى عثمانى در جنگ مغلوب شده و پس از شكست، رفتار بسيار بد و زننده‌اى با عراقى‌ها و به خصوص اهالى نجف داشتند كه اين امر منجر به قيام نجفى‌ها برعليه حكومت عثمانى و اخراج آنان از شهر گرديد. در پى اين امر نجفى‌ها حكومتى محلى ايجاد كردند و به مدت دوسال ادارۀ شهر را برعهده گرفتند.
انگليسى‌ها پس از تصرف بغداد سعى كردند شهر نجف را نيز به زير سلطۀ خود درآورند، اما بار ديگر اهالى نجف به مقابلۀ با آنان پرداختند و اولين برخورد نظامى اهالى با انگليسى‌ها در بيرون شهر رخ داد و در اثر آن انگليسى‌ها كه چهل هزار سرباز را به منطقه گسيل كرده بودند حدود هفتصد سرباز را از دست دادند و ازعراقى‌ها فقط چهل نفر به شهادت رسيدند كه اغلب آنان را زنان و بچه‌هاى بى‌دفاع شهر تشكيل مى‌دادند. مقاومت دليرانۀ مردم تا مدت ها ادامه داشت اما عاقبت شهر به تصرف انگليسى‌ها درآمد.