39

6. تواضع و فروتنى در برابر مردم

(وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ * وَ اخْفِضْ جَنٰاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ * فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمّٰا تَعْمَلُونَ * وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ) ¹

و خويشانِ نزديكت را هشدار ده. و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فرو گستر. و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مى‌كنيد بيزارم. و بر ]خداىِ [عزيزِ مهربان توكّل كن.

گسترش دين در طول زمان علاوه بر علما و دانشمندان دينى، مديون مؤمنينى است كه خالصانه دين را پذيرفتند و در برابر آن تسليم بودند. انسان‌هاى پاك و بى پيرايه كه به عشق الهى و اسلام و مخصوصاً اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام)، براى كسب ثواب‌ها در مجالس و محافل وعظ شركت كردند، اين مجالس را برپا نمودند و خدمتگزارى كردند، تا يك عالم دينى بتواند در آن به وعظ و خطابه بپردازد كه اگر اين پاكان از مؤمنين و عشق آنان به آل پيامبر نبود قطعاً براى واعظ دين و يك مبلّغ مكانى براى تبليغ فراهم نمى‌شد.