66امّا وعيد مُحدث در صحيحين است 1.
در احاديث تحريم مدينه آمده است 2 كه كسى كه احداث كند در مدينه حدثى را؛ مراد به حدث فعل منكرى است كه معروف نباشد در سنّت، يا پناه دهد مُحدثى را، يعنى كسى كه احداث مُنكر كرده لعنتِ خداى و لعنتِ ملائكه و جميع آدميان بر وى باد و خداى قبول نكند از وى صرف و عدل را يا خداى قبول نمى‌كند از وى صرف و عدل را. جمهور بر آنند كه صرف فريضه و عدل نافله است و عكس نيز قولى است و قولى آنكه صرف توبه است و عدل فديه و در اين حديث اشارت است به آنكه گناه در مدينه مُطلقاً كبيره است از زجر و تعظيم حضرت نبوى - صلى اللّٰه عليه و آله و سلم.
در صحيح مسلم است كه كسى اراده مى‌كند اهل اين بلدۀ شريفه را به بدى، مى‌گدازد خداى تعالى او را همچو گداختن نمك [12 - ب] در آب و هم مُسلم در روايت ديگرى مى‌آرد كه هيچ كس اراده نمى‌كند اهل مدينه را به بدى الّا آنكه خداى تعالىٰ مى‌گدازد او را در آتش همچون گداختن رَصاص در آتش و گداختن نمك در آب.
در حديث ديگر آمده كه رسول - صلى اللّٰه عليه و آله و سلم - روزى مُشرّف شد بر مدينه. پس دستهاى مبارك خود برداشت تا كه نمايان شد سفيدى ابط 3 مُبارك او 4، پس او 5 گفت: اى پروردگارا هر كه اراده كند مرا و اهل بلد مرا به بدى، تعجيل كن تو هلاك او را. امّا وعيد كسى كه بترساند اهل مدينه را. طبرانى در اوسط خود به رجال صحيح روايت كرده كه اى پروردگارا كسى كه ظلم مى‌كند اهل مدينه را يا مى‌ترساند ايشان را، پس بترسان تو او را و لعنت خداى و ملائكه و جميع آدميان بر وى باد مقبول نمى‌شود يا نشود صرف و عدل از وى.
نسائى روايت كرده كه كسى كه بترساند اهل مدينه را در حالتى كه ظالم است بر