61يك نفر از آنان را كشته‌ام، مى‌ترسم مرا به قصاص بكشند، برادرم را به همراه من بفرست. ولى على عليه السلام كه تعداد زيادى از سران شرك را كشته بود، به تنهايى رفت و آياتِ برائت را در نهايت آرامش خواند، آن هم در جاى حسّاسى چون منىٰ و كنار جمره‌ى عقبه.

نكاتى كه توسّط على عليه السلام به كفّار اعلام شد عبارت بود از:

1- اعلام برائت و لغو پيمان‌ها.

2- ممنوعيّت شركت مشركان در حج از سال آينده.

3- ممنوعيّت طواف در حالت برهنگى.

4- ممنوعيّت ورود مشركان به خانه‌ى خدا.

در موارد زيادى از قرآن، خدا و رسول در كنار هم مطرح شده‌اند، از جمله:

الف: در هديه و لطف. «أَغْنٰاهُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ » ¹

ب: در بيعت. «إِنَّ الَّذِينَ يُبٰايِعُونَكَ إِنَّمٰا يُبٰايِعُونَ اللّٰهَ » ²

ج: در اطاعت وپيروى. «مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطٰاعَ اللّٰهَ » ³

د: در برائت و بيزارى از ديگران. «بَرٰاءَةٌ مِنَ اللّٰهِ وَ رَسُولِهِ »

پيام‌ها:

1- لغو اعتبار پيمان با مشركين، از اختيارات رهبر است.

«بَرٰاءَةٌ مِنَ اللّٰهِ وَ رَسُولِهِ » (پيمان‌هاى بسته شده با مشركين درباره عدم تعرّض به يكديگر بوده است)

2- وفا به پيمان آرى، تسليم توطئه شدن، هرگز. «بَرٰاءَةٌ ... إِلَى الَّذِينَ عٰاهَدْتُمْ »

3- گرچه از نظر حقوقى، موظّفيم به پيمان وفادار باشيم، ولى برائت قلبى از مشركان و منحرفان، يك