64
عمارت سوم:
در زمان منتصر عباسى و به يارى او توسط شيعيان، اواخر سال 247ق.
عمارت چهارم:
به دست داعى صغير محمد بن زيد، در سال 283ق.
عمارت پنجم:
به دست عضدالدولۀ ديلمى، يكى از سلاطين بزرگ آل بويه، در سال 369. وى كه هر سال به زيارت نجف و كربلا مى‌رفت نهايت سعى را در تكريم و تجليل عتبات داشت، چنان كه در سايه سار سعى او، كربلا توسعه يافت و حياتى دوباره و پر نشاط را آغاز كرد.
عمارت ششم:
به دست ابومحمد بن سهلان رامهرمزى، وزير سلطان الدولۀ ديلمى، پس از آن حريق و آتش سوزى‌اى كه در سال 407ق در حريم حسينى واقع شد، تجديد بنا گرديد.
عمارت هفتم:
توسط احمد عباسى، الناصر لدين الله، يكى از خلفاى بنى عباس، در سال 620ق، ناصر تمايلات شيعى داشت و به زيارتگاه‌هاى شيعيان احترام خاصى قائل بود، چنان كه مرقد مطهّر امام كاظم(ع) را محل امن و امان قرار داد و اعلام كرد، هر كس به حرم كاظمين پناه ببرد در امان