48نويسندگان سيرة المصطفى 61/ و الصحيح من سيرة النبى الاعظم 98/2 در اين گزارش تشكيك كردهاند. با اين وصف شبانى حضرت قابل انكار نيست. گويا چوپانى ايشان همان گونه كه به روايت ابنسعد 126/1 خود حضرت فرموده است:« أَنَا أَرْعَى غَنَمَ أَهْلِي » گوسفندان بستگانم را مىچراندم، محدود و براى خاندان خود بوده است.
اما بعد از ازدواج با حضرت خديجه و پس از بعثت، در دورانى كه در مكه بود از اموال همسرش استفاده مىكرد و بيشتر در حال عبادت و تفكر و در انديشه اصلاح امت بود. هر چند از روايتى كه ابن سعد 126/1 نقل مىكند چنين استفاده مىشود كه آن حضرت تا زمان بعثت شبانى را رها نكرده است. به گفته سهيلى در الرَّوْضُ الاُنُف 103/7 هزينه زندگى پيامبر در مدينه از سه راه تأمين مىشد؛ خالصه يعنى سهمى كه به عنوان فرمانده سپاه از غنايم براى خود برمىداشت، هدايايى كه به آن حضرت اهدا مىشد و يك پنجم از خمس غنايم جنگى.
به نقل ابن اسحاق 165/2 صدقات و مخارج عمومى حضرت نيز از اموال مُخَيريق عالم يهودى بود كه ثروت كلان و نخلستانهاى زيادى داشت، او مسلمان شد و در جنگ احد به شهادت رسيد، قبل از شهادت وصيت كرد اموال او در خدمت پيامبر قرار گيرد تا در هر راهى كه مىخواهد و صلاح مىداند به مصرف برساند.
آيين پيامبر قبل از بعثت
ترديدى نيست كه محمد بن عبدالله(ص) از لحظهاى كه چشم به جهان گشود تا آن لحظه كه چشم از جهان فرو بست جز خداوند يكتا