52ميان مى‌روند. قرآن كريم در اين‌باره مى‌فرمايد:
آيا در زمين سير نمى‌كنند تا بنگرند عاقبت پيشينيان چگونه بوده است؟ توانايى آنها و آثارى كه در زمين پديد آورده بودند، از اينان بيش بود و خدا آنان را به كيفر كفرشان فراگرفت. 1
اميرمؤمنان، على(ع) نيز بر پايه روايتى چنين مى‌گويد:
به خدا سوگند، هرگز قومى در فراوانى نعمت‌هاى زندگى به سر نبرده است مگر آنكه به سبب گناهانى كه مرتكب شده، اين نعمت‌ها را از دست داده است و خداوند هرگز به بندگانش ستم نمى‌كند.
امام صادق(ع) هم در اين باره مى‌فرمايد:
خداى تعالى حكم قطعى و حتمى فرموده است كه نعمتى به بنده‌اى ندهد كه آن را از او بگيرد؛ جز آنكه بنده گناهى كند كه مستحق كيفر آن گردد.
امام سجاد(ع) نيز برخى گناهان را در دگرگونى نعمت‌ها مؤثر مى‌داند:
الذُّنُوبُ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ: الْبَغْيُ عَلَى النَّاسِ وَ الزَّوَالُ عَنِ الْعَادَةِ فِي الْخَيْرِ وَ اصْطِنَاعِ الْمَعْرُوفِ وَ كُفْرَانُ النِّعَمِ وَ تَرْكُ الشُّكْر. 2
گناهانى كه نعمت‌ها را دگرگون مى‌سازد، عبارت است از ستم