43

5. گمراهى و هلاكت

قرآن مجيد براى جلوگيرى از گرفتارى انسان در دام هوا، به او چنين هشدار مى‌دهد: وَ لاٰ تَتَّبِعِ الْهَوىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللّٰهِ؛ «از هواى نفس پيروى نكن كه تو را از راه خدا گمراه مى‌سازد.» (ص: 26)

امير مؤمنان على(ع) نيز در سخنى كوتاه و رسا در همين زمينه مى‌فرمايد: «

مَنْ أَطَاعَ هَوَاهُ هَلَكَ » ¹؛ «كسى كه از هواى نفس خود پيروى كند، هلاك مى‌گردد».

اين سخن ارزشمند حضرت على(ع) نيز از پى‌آمد بسيار زيان‌بار پيروى از گناه خبر مى‌دهد:

إِقْمَعُوا هَذِهِ النُّفُوسَ فَإِنَّهَا طَلعَةٌ إِنْ تُطِيعُوهَا تُزِغْ بِكُمْ الى شَرِّ غَايَةٍ. ²

اين نفس‌هاى سركش را مهار كنيد كه لجام‌گسيخته و خودسَرند و اگر از آنها پيروى كنيد و به دنبالشان برويد، شما را به بدترين پرتگاه مى‌افكند.

قرآن مجيد، بى‌ايمانى و گمراهى كافران را پى‌آمد پيروى آنان از هواى نفس مى‌شمرد:

(

فَلا يَصُدَّنَّكَ عَنْها مَنْ لا يُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدى ) (طه: 16)

آن كسى كه به روز جزا ايمان نياورده و از هواى نفس خود