42 اسْتِعْمالُ البَذاءِ وَ الْفُحشِ فِي الْقَولِ. ¹

آن گناهانى كه دعا را باز مى‌گرداند، بددلى، بدطينتى، دورويى با برادران ايمانى، ايمان نداشتن به اجابت دعا، تأخير در نمازهاى واجب به‌گونه‌اى كه وقت آن بگذرد، نزديك نشدن به خداى -عزّوجلّ- با نيكى و صدقه و سرانجام، بد زبانى است.

همچنين در دعاى كميل آمده است: «خدايا! بيامرز برايم گناهانى را كه از [استجابت] دعا جلوگيرى مى‌كند».

4. گريز از حق

پيروى آدمى از خواهش‌هاى نفسانى، او را از پيمودن راه كمال و فضيلت بازمى‌دارد و به سراشيبى سقوط مى‌اندازد. گناه‌كارى سبب گرفتار شدن انسان به كژباورى و انكار مقدسات دينى مى‌شود. قرآن كريم در اين‌باره به صراحت مى‌فرمايد:

ثُمَّ كٰانَ عٰاقِبَةَ الَّذِينَ أَسٰاؤُا السُّواىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيٰاتِ اللّٰهِ وَ كٰانُوا بِهٰا يَسْتَهْزِؤُنَ (روم : 10)

سرانجام كسانى كه كارهاى زشت كردند، آن بود كه آيات خدا را تكذيب و مسخره مى‌كردند.