16
مفهوم‌شناسى گناه
گناه با نام‌هايى مانند «اثم»، «جُرم» و «معصيت» شناخته مى‌شود. همچنين گناه در اصطلاح به معناى ارتكاب كارى حرام و ناپسند يا ترك عملى واجب است؛ هر عملى كه فرد با آن از حدود الهى مى‌گذرد. قرآن مجيد با واژه‌هاى ذنب، معصيت، اثم، سيئه، جرم، خطيئه، فسق، فساد، فجور، منكر، فاحشه، شر، لمم و وزر از گناه ياد كرده است.
گناه از ديد حقوقى، در معناى خروج از قانون‌هاى وضع شده به انگيزه حفظ مصلحت و از ديد طبيعى و اجتماعى، نداشتن نظم عمومى و ضامن نشدن بقاى آن و رفتارهاى ناسازگار با پديده‌هاى مادى و اجتماعى به كار مى‌رود. از ديدگاه دينى نيز كارهاى ناسازگار با قانون‌هاى طبيعى و اجتماعى يا فضيلت‌هاى اخلاقى، شرافت انسانى، عفت عمومى و سعادت اجتماعى گناه به شمار مى‌آيد و برخى از نمونه‌هاى آن كيفر دارد. بنابراين، دين با ديد گسترده‌ترى به گناه مى‌نگرد و افزون بر توجه به سلامت جسمى و اجتماعى، سلامت روح و آرامش فكر و جان را مهم مى‌شمرد.