66دشمنى ورزد با من دشمنى كرده است.
ابوذر غفارى نقل كرده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله حسن بن على عليهما السلام را مىبوسيد و مىفرمود: هر كه حسن و حسين و ذريۀ آنان را از روى اخلاص دوست بدارد آتش چهرهاش را نسوزاند اگرچه گناهانش به شمارۀ ريگهاى انباشته باشد، مگر گناهى كه سبب سلب ايمان او گردد. 1پيامبر در سخنى ديگر فرمود: هر كه حسن و حسين را دوست بدارد من او را دوست مىدارم و هر كس را كه من دوست بدارم خداى هم او را دوست مىدارد و هر كه را خداوند دوست بدارد او را به بهشت مىبرد و هر كه حسن و حسين را دشمن دارد من نيز او را دشمن دارم و هر كس را كه من دشمن بدارم خداى هم او را دشمن مىدارد و هر كه را خداوند دشمن بدارد او را به آتش مىبرد. 2بنابراين جا داشت كه حضرت از فقدان چنين پشتيبانى، در اندوه و ماتم فرو رود. حضرت حدود 30 سال پس از درگذشت پيامبر اكرم در كنار پدر بود. پيشواى دوم از نظر علم و تقوا و زهد و عبادت مقامى برگزيده داشت و در دستگيرى از بيچارگان نيز زبانزد عام و خاص بود، وجود گرامى آن حضرت آرامبخش دلهاى دردمند، پناهگاه مستمندان و تهيدستان و نقطۀ اميد درماندگان بود. هيچ فقيرى از دَرِ خانۀ آن حضرت دست خالى بر نمىگشت، هيچ آزرده دلى، شرح پريشانى خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمىكرد، جز آنكه مرهمى بر دل داغدار و رنجور او نهاده