153برعهده گرفت، تا 30 سالگى با حكومت خفقان بارِ طاغوتى همچون منصور مواجه بود. پس از مرگ منصور، گرچه اندك گشايشى براى آل على پيش آمد ولى خود امام همچنان تحت مراقبت شديد و حسادت و دشمنى از سوى خلفا بود و مأموران خليفه مراقب رفتار آن حضرت بودند و چون از موقعيت و نفوذ اجتماعى و محبوبيت امام عليه السلام نگران بودند در زمان «مهدى عباسى» او را از مدينه به بغداد آوردند و محبوس ساختند. مدتى بعد هادى عباسى - پسر خليفه -، پس از مرگ پدر به تخت خلافت نشست و بدرفتارى با خاندان رسالت را بيشتر كرد. در همين دوران بود كه يكى از علويان مدينه به نام حسين بن على به همراه 300 نفر بر ضدّ هادى عباسى قيام كرد و در محلّى به نام فَخّ - در اطراف مدينه - با سپاهيان خليفه درگير شد و به شهادت رسيد. از اين رو حسين بن على، به شهيد فخّ معروف گشت.

امام كاظم عليه السلام از شنيدن خبر شهادت او و يارانش به شدّت غمگين شد و نهضت او را كه براى امر به معروف و نهى از منكر بود ستود.

امام كاظم عليه السلام در آن شرايط سخت مى‌كوشيد تا هم سرپرستى فرزندان پيامبر و آل على را به خوبى برعهده داشته باشد، هم به عنوان حجت معصوم الهى، اسلام و قرآن و معارف دين را ترويج كند و هم با انحرافات فكرى و بدعت‌ها و منحرفان مقابله كند. امام در مقابل حكومت