77خدا. و بنا بر گفته پيشوايان همه مذاهب اسلامى، سنت پيامبر(ص) براى ما حجت است نه سنت ديگران!
دوم آن‌كه اين سخن برخلاف دستور خداوند است كه مى‌فرمايد:
(وَ لاٰ تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النّٰارُ) 1؛ «و تكيه بر ظالمان نكنيد كه موجب مى‌شود آتش شما را فرو گيرد».
وقتى اعتماد بر ظالمان چنين عقوبتى دارد، آيا ممكن است خداوند اجازۀ اطاعت از آنان را بدهد؟
سوم آن‌كه حسين در مخالفت با ظلم ظالم پيرو وصيت پدرش بود كه در واپسين روزهاى عمرش به فرزندان و شيعيانش دستور داد:
«كُونُوا لِلظالِمِ خَصماً وَللمَظلُومِ عَوناً اوصيكُما وَجَميعِ وَلَدي وَمَن بَلَغَهُ كِتابي؛ 2به شما دو تن (حسن و حسين) و همۀ فرزندانم و به كسانى كه اين نوشته‌ام به دست آن‌ها مى‌رسد، وصيت مى‌نمايم كه دشمن ظالم و ياور مظلوم باشيد».
به همين جهت امام حسين(ع) هنگامى كه خواست عليه يزيد قيام كند، در وصيت‌نامه‌اى كه در مدينه به برادرش محمد حنفيه داد، نوشت: من براى خودخواهى و خوشگذرانى و فسادگرى و ستمگرى از