7
سرآغاز
«اَلحَمدُلله رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلَى اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيّبينَ الطّاهِرينَ الَّذينَ اذهَبَ اللهُ ِعَنهُمُ الرِّجسَ وَ طَهَّرهُم تَطهيراً»
پيمودن راه الهى بسى سخت و دشوار است؛ اين راه مانند پلى است كه بر روى جهنم بنا شده و بايد از آن گذشت تا به بهشت رسيد و هر لحظه خطر لغزش و بى‌احتياطى در طى طريق، افتادن در جهنم را در پى دارد. رهرو براى سلامتى وكاميابى نيازمند عروةالوثقى و طناب محكمى است تا به آن بياويزد و از روى پل به سلامت بگذرد. البته چنين طناب محكمى جز آن‌چه پيامبر(ص) فرموده نيست كه:
«كِتابَ الله وَ عِترَتي ما ان تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلّوا ابَداً».
رسول خدا(ص) كتاب و عترت را چنين «عروةالوثقايى» قرار داد و همگان را به تمسّك به آن دو فرا خواند. سوگمندانه بايد گفت كه عده‌اى از راه عترت پيامبر(ص) روى برگرداندند و در مقام معارضه با آنان برآمدند و به نابودى جسم و جان آن پاكان پرداخته، آنان را به شهادت رساندند و عده‌اى ديگر نيز به مبارزه با انديشۀ تابناك آنان روى آوردند تا نور خدا را به طور كلى خاموش گردانند. بايد دانست كه هرگونه افراط و تفريط در بارۀ اهل بيت پيامبر(ص) و طريق هدايت آنان، خروج از مسير سعادت است.