54توسط هر شخصى امكان پذير است و نياز به ارادۀ خداوند آن هم با قيد انحصارى «انّما» ندارد.
ضمناً در آيۀ شريفۀ بحث از اعمال ارادۀ خداوند دربارۀ گروه خاصّى به نام اهل‌بيت پيامبر(ص) است و بحث مهم در اين آيه تعيين مصاديق اهل بيت است كه البته در زمان نزول آيه جز على، فاطمه، حسن و حسين(ع)، نبوده‌اند.
ممكن است كسانى تصوّر كنند كه چون قبل و بعد از آيۀ تطهير در سورۀ احزاب، سخن از همسران رسول خدا (ص) به ميان آمده، آنان نيز على القاعده مشمول تعبير «اهل بيت» قرار گرفته و با مصاديق ذكر شده در شئونى چون عصمت شريك باشند، امّا اين تصوّر به دلايل متعدّدى درست نيست، از جمله روايت‌هايى كه در كتب اهل سنّت آن هم از جانب برخى از همسران رسول خدا(ص) وارد شده، نشان مى‌دهد كه اين آيه فقط در شأن على، فاطمه، حسن و حسين(ع)نازل شده است، نه كس ديگر.
از جمله ترمذى در كتاب سنن خود از امّ سلمه روايت مى‌كند كه او گفت آيۀ تطهير در خانۀ من نازل شد و در پى آن رسول خدا (ص)به دنبال على، فاطمه، حسن و حسين(ع)فرستاد و پس از آن، آنان را در زير عبايى جمع كرد و عرض كرد «پروردگارا، اينان اهل بيت