37روايتى از ابن عباس رسول خدا(ص) سرگرم وضو و آماده شدن جهت نماز بود كه آيۀ « إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ ... » بر او نازل گرديد، در اينجا بود كه رسول خدا(ص) وارد مسجد گرديد و از حال كسى‌كه چنين انفاقى نموده است جويا گرديد و متوجه شد كه، چنين كسى جز على(ع) نبوده است. 1آيۀ ولايت از مهم‌ترين شواهدى است كه دانشمندان
شيعه با استفاده از آن امامت بلافصل على(ع) را اثبات كرده‌اند. شروع آيه با تعبير «انّما» كه مفيد حصر است، ذكر ولايت مؤمنان زكات دهنده در طول ولايت خدا و رسول، مصداق انحصارى اين مؤمنان به على(ع) مطابق روايات معتبر شيعه و سنى، و بالأخره مفهوم ولايت در آيه كه چيزى جز سرپرستى و رهبرى نيست، همه و همه از قرائنى است كه مبيّن امامت على(ع) پس از پيامبر(ص) است. شيخ طوسى در تفسير آيه مى‌نويسد «بدان كه اين آيه از واضح‌ترين ادله بر امامت بلافصل على(ع) پس از پيامبر(ص) است، زيرا اوّلاً ثابت مى‌گردد كه كلمۀ ولى در آيه به معناى اولى و احق است و ديگر آن كه ثابت شده است كه مصداق «وَ الَّذِينَ آمَنُوا» كسى جز على(ع) نيست و با اثبات اين دو اصل، دلالت آيه بر امامت