32خود را بر شما تمام كردم و اسلام را به عنوان دين بر شما پسنديدم».
اين آيه به فاصلۀ اندكى پس از جريان غدير خم نازل گرديد. مقايسۀ مفاد آن با مفاد آيۀ تبليغ گوياى همين حقيقت است. زيرا در آيۀ تبليغ، از ابلاغ فرمان خدا به مردم و ناقص شدن رسالت الهى در صورت عدم ابلاغ آن، سخن به ميان آمده و در اين آيه از كامل شدن دين خدا و تمام شدن نعمت الهى خبر داده شده است، لذا اين دو مطلب با يكديگر ارتباط دقيقى دارند كه بر هيچ متدبّرى پوشيده نيست. مفسّران شيعه به طور عام و از مفسّران اهل سنت نيز عده‌اى اين ارتباط را پذيرفته و در كتاب‌هاى خود مورد تصريح قرار داده‌اند. به عنوان مثال طبرسى آورده است «بنا به رواياتى كه از امامين صادقين(ع) نقل شده، پس از آن كه رسول خدا(ص)
در روز غدير خم، على(ع) را به عنوان پيشواى مردم تعيين نمود، آيۀ اكمال نازل گرديد. در اين روايات همچنين آمده است اين آخرين فريضه‌اى بود كه خداوند نازل فرمود و پس از آن فريضۀ ديگرى نازل نگشت. طبرسى سپس با ذكر سند، روايتى به نقل از ابوسعيد خدرى ذكر كرده است كه پس از نزول اين آيۀ رسول خدا(ص) فرمود
«الله اكبر على اكمال الدين و اتمام النعمة و