24 (وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللّٰهُ وَ اللّٰهُ خَيْرُ الْمٰاكِرِينَ ).

« به خاطر بياور هنگامى را كه كافران نقشه مى‌كشيدند تو را به زندان بيفكنند يا به قتل برسانند، و يا از مكه خارج سازند، آنها چاره مى‌انديشيدند و نقشه مى‌كشيدند و خداوند هم تدبير مى‌كرد و خدا بهترين چاره جويان و تدبير كنندگان است.»

وى مى‌نويسد «مكر قريش آن بود كه پاى همۀ قبايل را در كشتن رسول خدا(ص) به وسط كشند و مكر خداوند نيز از طريق خوابيدن على(ع) به جاى پيامبر(ص) ظاهر گرديد.» ¹ابن ابى الحديد از قول اسكافى اين مطلب را هم اضافه كرده است كه «حديث فراش( خوابيدن على(ع) در بستر رسول خدا(ص) )، جريان متواترى است كه جز ديوانه و يا كافر آن را انكار نمى‌كند.» ² به دليل همين فضيلت استثنايى براى على(ع)، بعدها معاويه تصميم گرفت تا با پرداخت چهار صد هزار درهم، سمرۀ بن

جندب را راضى كند تا وى ادعا نمايد كه آيۀ وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ يَشْرِي ... دربارۀ ابن ملجم نازل شده است. ³