31باشد تنها در سايه سار لطف آن يوسف زهرا(س) بوده وبس.
و حال كه سخن اينجا رسيد و دل بشكست، بد نيست عرض ارادتى به ساحت قدس حضرتش كرده باشيم و چند بيت شعرى را كه خيلى بيش از اينها سروده و ورد شب و روزم كرده ا م، از آن دفتر دل،به اين صحيفه كه صحبت از سامرا، مولد آن يار مى كند منتقل كرده باشيم، تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد:
بيا كه شمع درونم به شعله‌هاى پسين
* * *
در آسمان دلم ابرهاى بارانى
* * *
به روى صورت زردم چو برگ پاييزى
* * *