12همراهى چاووش در روز حركت و بدرقۀ‌اهالى نيز بخش مهمى از سفرها بود. آنگاه با جدايى زائر از خانواده و دورى او از روستا، شهر و ديار خود، خانوادۀ او آدابى را بجا مى‌آوردند كه از آن جمله‌اند:
برگزارى مجالس قرائت قرآن به شكرانۀ سلامتى زائر،
پختن آش پشت‌پا،
نصب پرچم و بالاخره انتظار براى بازگشت.
شادمانى به جهت شنيدن خبر بازگشت مسافر و زائر، آغازى براى برخى آداب ديگر سفر بود، مانند: پرداخت انعام به كسى كه خبر بازگشت زائر را