52منطقه‌اى بين بهشت و جهنم است)، كسانى هستند كه همه را با چهره‌هاشان مى‌شناسند و به بهشتيان سلام و درود مى‌فرستند. 1دعاى مطرح شده در اين آيه، مربوط به زمانى است كه اصحاب اعراف، اهل جهنم را گرفتار عذاب الهى مى‌بينند كه راه نجاتى از دوزخ برايشان نيست. بدين ترتيب آنها براى بيزارى جستن از اهل جهنم مى‌گويند: «خدايا ما را با ستمگران قرار مده».
اعلام بيزارى از اهل ستم، نشانۀ حق‌طلبى و عدالت‌خواهى و ضدّ ظلم بودن انسان است. به يقين، كسانى كه در دنيا با ستمگران‌اند، در آخرت هم با همانان خواهند بود.
پس، بايد هم از خدا خواست تا ما را با نيكان قرار دهد: وَ تَوَفَّنٰا مَعَ الْأَبْرٰارِ .
و هم اينكه سرنوشت و حشر و نشر ما را در دنيا و آخرت با ظالمان قرار ندهد: لاٰ تَجْعَلْنٰا مَعَ الْقَوْمِ الظّٰالِمِينَ .