36اين آيه گرچه از زبان اصحاب و حواريّون حضرت عيسى(ع) بيان شده است، ولى مى‌تواند دعا و خواستۀ هر انسانِ خداباورى نيز باشد. در آيۀ پيشين آمده است كه عيساى مسيح با جملۀ مَنْ أَنْصٰارِي إِلَى اللّٰهِ از مردم سؤال كرد كه چه كسى در راه خدا و مبارزه با شرك، مرا يارى مى‌كند؟ حواريّون كه ياران خالص او بودند، گفتند: نَحْنُ أَنْصٰارُ اللّٰهِ ؛ «ما ياوران خداييم و به خدا ايمان آورده‌ايم، و شاهد باش كه تسليم پروردگاريم».
سپس دعاى فوق را رَبَّنٰا آمَنّٰا... بيان كردند.
در اين دعا، بر دو نكته تأكيد و سپس خواستۀ آنها بيان شده است.
نكتۀ اول: ايمان داشتن به آنچه از سوى خدا نازل شده است. دين، رهنمود وحى آسمانى براى هدايت و كمال بشر است و مسلمان و مؤمن كسى است كه راه صحيح زندگى و رسيدن به سعادت در دين را بشناسد و پذيراى آن باشد.
نكتۀ دوم: تبعيّت كردن از رسول. اطاعت از پيامبر در تداوم اطاعت از خداست. مگر مى‌توان خدا و دين او را پذيرفت، ولى از فرستادۀ او فرمانبردارى نكرد، آنگاه ادعاى ايمان به خدا را هم