222. آنها از امتحانى كه دادند، سرافراز بيرون آمدند و گرچه تعداد قبول‌شدگان اندك بود، ولى آنها با داشتن عزمى استوار و ايمانى راسخ و اميد به نصرت الهى، معتقد بودند كه اگر خدا بخواهد و آنها صابر باشند، گروه اندك بر گروه بسيار، پيروز مى‌شود. 13. آنها هنگامى كه در برابر دشمن ايستادند و صف‌ها آراسته شد، دعا كردند و از خداوند خواستار شكيبايى، ثبات و پيروزى شدند.
از اين آيه مى‌آموزيم كه در راه خدا، براى رسيدن به پيروزى، «صبر» و «ثبات قدم» لازم است.
آنچه به رزمندگان نيرو مى‌دهد، ايمان و عزم راسخ است نه سلاح و مهمات جنگى. اگر ايمان نباشد، از اسلحه و ساز و برگ نظامى كارى ساخته نيست و به يقين اگر ايمان باشد، رزمندۀ مسلمان در برابر دشمن با دست خالى هم مى‌ايستد و مقاومت مى‌كند و در نهايت، اگر به شهادت هم برسد، به «إحَدى الْحُسنيين» دست يافته است.
صبر و ثبات را خداوند در دل‌ها و گام‌هاى مؤمنان قرار مى‌دهد و پس از آن، پيروزى بر كافران حتمى است.