70 ى
ارى نسبت به اسلام و پيامبر و مهاجران دريغ نورزيدند. رسول اكرم(ص)، احسان به نيكوكارانِ انصار را سفارش مى‌كرد. 1
اين سفارش نبوى، نمودار منزلت انصار، در ميان اصحاب پيامبر است. ايمان، مهرورزى، مهمان‌نوازى، ايثار، همگرايى، فداكارى و مشاركت در شكل‌گيرى جامعۀ نبوى را مى‌توان از ويژگى‌هاى اخلاقى و رفتارى مسلمانانِ انصار برشمرد. انصار نه فقط در روزگار حيات و نبوت رسول خدا(ص)، بلكه پس از آن نيز، همواره در كنار مسلمانان مهاجر بوده و اقتدار و اتحاد دينى را پاس داشته‌اند. آن‌گاه كه على‌بن ابى‌طالب(ع) با وجود بى‌ميلى، حاكميت سياسى را پذيرفت، انصار از كسانى بودند كه با آن حضرت بيعت كردند. مولاى متقيان(ع) پس از آنكه «شورا» را متعلق به انصار و مهاجران دانسته، اجتماع و بيعت آنان با يكديگر را حجت مى‌دانست. در نامه‌اى كه حضرت، به معاويه مى‌نگارد، انصار را از جمله كسانى مى‌شمارد كه به امامت علوى پاى‌بندى داشته و با ستمگران، سر ستيز دارند:
شورا از آنِ مهاجران است و انصار، پس اگر گرد مردى فراهم گرديدند و او را امام خود ناميدند، خشنودى خدا را خريدند. اگر كسى، كار آنان را