58 (الر كِتٰابٌ أَنْزَلْنٰاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النّٰاسَ مِنَ الظُّلُمٰاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلىٰ صِرٰاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ) (ابراهيم: 1)

الر، (اين) كتابى است كه بر تو نازل كرديم، تا مردم را از تاريكى‌ها(ى شرك و ظلم و جهل) به سوى روشنايى (ايمان و عدل و آگاهى) به فرمان پروردگارشان درآورى، به سوى راه خداوند توانا و ستوده.

چنان‌كه در اين آيه شريفه آمده است، قرآن كريم كتاب مردم است؛ كتابى براى نجات‌بخشى آنان از تاريكى‌هاى كفر و شرك و نفاق و هدايت‌شان به سمت نور يكتاپرستى. سزاست كه چنين كتابى خوب خوانده و فهميده شود تا بتوان از روشنگرى‌هاى آن در زندگى فردى و جمعى سود جست.

نگاهى دوباره به اين سرزمين نور و بركت بيفكن! مسلمانان صدر اسلام مانند: جعفربن ابى‌طالب، حمزه سيد الشهداء، ياسر، سميه، ابوذر، مقداد و سلمان، كسانى بودند كه در سايه تعاليم وحى به معرفت و رستگارى دست يافتند. پيامبر اكرم(ص) در دوران جاهليت مبعوث شد، آيات قرآن كريم نيز، در ايامى نازل شد كه گمراهى و سرگردانى هولناكى اين سرزمين را فراگرفته بود؛ فهم و شناخت و عمل به قرآن سبب شد كه، مردم مكه و سرزمين‌هاى مجاور به نور آيات وحى، هدايت