48
دوست دارى هم‌سفران دربارۀ تو چه بگويند؟
بى‌گمان مايلى كه هم‌سفران درباره رفتارت ديدگاهى مثبت داشته باشند چراكه هيچ‌كس دوست ندارد كه ديگران سخن و نظر ناپسندى درباره شخصيت و كردارش بر زبان آورند. چنين خواسته‌اى از هم‌سفران مطلوب است، اما، آيا مى‌دانى كه درحقيقت خود انسان، زمينه‌ساز آن خواهد بود؟ يعنى سزاوار نيست كه ما - خداى ناكرده - با اخلاق ناپسندمان، ديگران را از خويشتن رانده و گمان بد پديد آوريم.
بسا افرادى كه بر اثر عادت‌هاى نكوهيده، از قبيل: تندگويى و پرخاشگرى، سبب بى‌مهرى ديگران مى‌شوند، چنان‌كه شيوه مسلمانى اولياى الهى نشان مى‌دهد، اخلاق نيكو، بسترساز احترام و علاقه ديگران به آدمى است. آنان حتى در صورت جفا ديدن از نادان‌ها، متانت و بزرگ‌منشى را برمى‌گزيدند. بنابراين، اگر مى‌خواهيم در چشم زائران، ارجمند باشيم، بايد در تكريم شخصيت آنان بكوشيم و هرگز گذشت، فروتنى و مهرورزى را از ياد نبريم.
مولاى متقيان(ع)، در نامه ارزشمندى كه به فرزند برومندش، امام حسن مجتبى(ع)، نگاشته است، به آموزه‌هاى اخلاقى متعالى اشاره كرده است.
يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ، فَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ