41تحكيم نيت خالصانه شود و يك هم‌سفر باعث سستى در باورها و كردارها. سفرى همچون سفر حج - كه به منظور بقاى ايمان و اسلام انجام مى‌پذيرد - بيش از هر سفرى، هوشيارى و مراقبت در گزينش هم‌سفر را مى‌طلبد؛ زيرا حاجيان هريك مصداق مؤمِنان فعال و مسئوليت‌شناسى‌اند كه يكديگر را پيوسته به راه استوار حق و نيز پايدارى مؤمنانه سفارش مى‌كنند. همان‌گونه كه خداوند، در قرآن كريم فرموده؛ فقط اينان به رستگارى در دنيا و آخرت دست مى‌يابند.

(إِنَّ الإِْنْسانَ لَفِي خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ) (عصر: 2-3)

به عصر سوگند كه انسان‌ها همه در زيانند، مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نموده‌اند.

مبادا كه هم‌نشين‌ها و هم‌سفرى‌ها ما را از ياد صاحب خانه، بازدارند و سرگرم دنيا و جاذبه‌هاى فناپذيرش كنند! مبادا كه گفت‌وگوهاى دوستانه از هر چيز و هر كس، سخن به ميان آورده و از آنچه اولياى الهى در سفر حج مشاهده كرده و يافته‌اند بازمانيم.

مباداكه مثل گردشگران، به مكه و مدينه رفته و بازگرديم،