119روزگارى، ميزبان يك پيامبر مهاجر شد و از آن پس، ساكنان آن سرزمين، با مسلمانان مهاجر، عقد برادرى خوانده و «انصار» [ \ يارانِ] اسلام و پيامبر شناخته شدند! شهرى كه «سور مدنى» و آيات اجتماعى، سياسى، فرهنگى و اقتصادى قرآن كريم در آن سرزمين بر رسول خدا(ص) فرود آمد! شهرى كه كانون رهبرى و پيكارهاى بزرگ پيامبر اسلام بود؛ پيكارهايى همچون: «احد»، «خندق»، «بدر»، «خيبر» و «احزاب»؛ شهرى كه شهر آفتاب بود و قانون، عدالت و معنويت، و عزت و اقتدار يكتاپرستان!
زائر بزرگوار آمده‌اى تا پيامبرت را زيارت كنى كه حج بدون زيارت رسول(ص)، ناتمام است. چگونه مى‌توان از حج و زيارت كعبه سخن گفت و منتظر آثار آن در زندگى خويش شد، بى‌آنكه پيامبر را بشناسى؟
جَعَلَ مُحَمَّداً(ص) عَلَماً لِلسَّاعَةِ وَ مُبَشِّراً بِالْجَنَّةِ وَ مُنْذِراً بِالْعُقُوبَةِ خَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا خَمِيصاً وَ وَرَدَ الآخِرَةَ سَلِيماً لَمْ يَضَعْ حَجَراً عَلَى حَجَرٍ حَتَّى مَضَى لِسَبِيلِهِ وَ أَجَابَ دَاعِيَ رَبِّهِ فَمَا أَعْظَمَ مِنَّةَ اللهِ عِنْدَنَا حِينَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا بِهِ سَلَفاً نَتَّبِعُهُ وَ قَائِداً نَطَأُ عَقِبَهُ. 1
همانا خدا محمد(ص) را نشانه‌اى قرار داد براى قيامت و مژده‌دهنده به بهشت و ترساننده از عقوبت. از دنيا