19دهد و از كارى كه او خوش ندارد، پرهيز كند. دوستان او را دوست دارد و از دشمنانش بيزار است. دوستى با اهل بيت(ع) نيز چنين است؛ يعنى لازم است براى پيوند دوستى، خود را از پليدى‌ها پاك كرد و با دوستداران آنها دوستى و از دشمنانشان بيزارى جست.

امام صادق(ع) مى‌فرمايد: «كسى كه دوستداران ما را دوست بدارد، ما را دوست داشته است». ¹

اميرمؤمنان على(ع) نيز مى‌فرمايد:

دوستى ما با دوست داشتن دشمن ما، در دل يك انسان يكجا جمع نمى‌شود؛ زيرا خداوند در باطن هر كس دو قلب ننهاده است. از اين‌رو، وقتى اين را دوست داشت، مخالفش را دشمن مى‌دارد. بنابراين دوستداران ما، در محبت به ما، اخلاص دارند و چيزى با آن آميخته نيست. همچنان كه طلا با آتش خالص مى‌گردد و چيزى با آن آميخته نيست. پس اگر كسى مى‌خواهد بداند كه آيا تنها ما را دوست دارد، قلبش را بيازمايد. اگر در محبت‌ورزى، دشمنان ما نيز سهمى از حبّ وى مى‌برند، بداند او از ما نيست و ما از او نيستيم. ²