60است و مكان براى چيزى تصوّر مى‌شود كه داراى حجم و امتداد باشد و نيز هر چيز زمان‌دارى از نظر امتداد و عمر زمان، قابل تجزيه مى‌باشد و اين نيز نوعى امتداد و تركيب از اجزا به شمار مى رود؛ پس نمى‌توان براى خداى متعال، مكان و زمان در نظرگرفت و هيچ موجود مكان‌دار وزمان‌دارى، واجب‌الوجود نخواهد بود.
اگر براى خداوند جا و مكان خاصى فرض شود، علاوه بر اين كه او را نيازمند به زمان و مكان معرفى كرده‌ايم، او را محدود نيز نموده‌ايم، در حالى كه وجود الهى، نامحدود و نامتناهى است .
هم‌چنين بودن او در مكان و زمان خاص، بدان معنا است كه در زمان و مكان‌هاى ديگر، حضور ندارد و اين هم نشانۀ نقص است و با حضور خداوند