10خوشا آنان كه پيش از توانايى مادى، زمينه‌هاى معنوى حج را در خود ايجاد مى‌كنند و روزهايى را در خلوت و گوشه‌نشينى سپرى مى‌كنند تا بر ظرفيت روحانى و قابليت روانى خود بيفزايند. به هنگام عزيمت، جانب كعبۀ معبود نيز مرغ جانشان سبك‌بال به آشيانۀ حضور پرواز مى‌كند و صد البته اين سبك‌بارى به دست نمى‌آيد مگر آنكه زنجير وابستگى‌ها را پاره كنيم و با توبۀ صادق و نصوح از رفتار گذشته باز گرديم. همچنين از غفلت و دل مشغولى‌هاى بى‌نتيجه دنيا رها شويم و با آب ديده در سحرها و آه آتشين نيمه شب دل را از گناهان ريز و درشت بشوييم؛ ريشۀ دلبستگى‌ها را بخشكانيم و خلعت خضوع و خشوع را آرايۀ جان كنيم و هر چه غير خدا است، بر خود حرام گردانيم.
هركس كه هواى كوى دلبر دارد
خوشا حاجيانى كه توفيق توبۀ خالص پيدا كرده‌اند و از هر چه غير خدا بريده‌اند. كسانى‌كه راه ورود اغيار بر دل بسته‌اند، و قلبشان پيوسته با ياد محبوب آباد و از همۀ تعلّقات آزاد است. آنان ذكر هميشگى امام سجاد(ع) را زمزمه مى‌كنند؛ «مولاىَ بِذكْرِك عاشَ قَلْبى» 1، «اِلهى... أَذِقْنى بَرْدَ عَفْوِك و حَلاوَةّٰ ذِكْرِكَ» 2. آنچه در اين نوشتار مى‌خوانيد، بيان اسرار حج از زبان گويا و نورانى اهل بيت(ع)است. همچنين به بازتاب