27آن روز اگر با كافران به دوزخم برى، از تو بعيد است.

آن روز اگر اميدم نااميد كنى، از تو بعيد است.

آن روز اگر اعمالم ببينى و به دل عاشقم ننگرى، از تو بعيد است.

آن روز اگر صيغۀ فراق جارى كنى، از تو بعيد است.

آن روز اگر ضجّۀ از دل برآمده‌ام را گوش نكنى، از تو بعيد است.

آن روز اگر مرا به خودم واگذارى، از تو بعيد است.

الهى انت نعم الرب و انا بئس العبد

با همه وجودم اعتراف مى‌كنم كه تو خوب خدائى هستى و من بندۀ بدم. ¹

خدايا همه را مى‌بينى، شاهدى، ناظرى، بصيرى، سميعى.

شرمندگى تا كجاست كه همه بندگانت در پيش چشم تو معصيت مى‌كنند.

چون كبك سر زير برف كرده‌اند گويا كسى نمى‌بيند.

حجاب غفلت چشمشان را كور كرده، تو را نمى‌بينند ولى تو مى‌بينى. ²

نمى‌دانند اگر يك نگاه خشم به آن‌ها كنى، هلاك مى‌شوند.

نمى‌دانند اگر سايه رحمتت را از آن‌ها بردارى، فنا مى‌شوند.

نمى‌دانند اگر با عدلت با آن‌ها رفتار كنى، جهنم مى‌روند.

نمى‌دانند اگر فضلت شامل حالشان نشود، بوى بهشت به مشامشان نمى‌رسد.

نمى‌دانند اگر آن‌ها را نبخشى، در روز محشر به اندازۀ سيراب شدن 40 شتر عرق مى‌كنند.